Monday, February 16, 2009
ဒီႏွစ္ေဆာင္းအလြန္ေအးသည္ ေလေအးေအးေလေတြတိုက္လိုက္လွ်င္ အသားေတာင္ပဲ႕သြားမလားထင္ရေအာင္ပင္။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းဆရာမေလးကေတာ့ ဒီႏွင္းမံႈေလးေတြၾကားမွာလမ္းေလွ်ာက္ရသည္ကိုေပ်ာ္သည္။ ႏွင္းမံႈေတြမ်က္ႏွာကိုလာထိသည္ကိုႏွစ္သက္လွသလို ခ်ယ္၇ီပြင့္ေၾကြေတြကိုနင္းရင္းလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရသည္ ကေတာ့ သူအေပွ်ာ္ဆံုးပါပင္။
သူနာၿပဳဆရာမေလးကလည္း သူႏွင့္အတူတူလမ္းလိုက္ေလွ်ာက္ေပးေလ့ရွိသည္။ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးဟာတိတ္ဆိပ္ေနသလို သူတို႕ႏွစ္ဦးမွာလည္း
စကားမေၿပာၿဖစ္ၾကဘဲအေတြးကိုယ္စီႏွင့္သာ လွ်ာက္လာၾကရင္း ။
ေက်ာင္းဆရာမေလးက တိပ္ဆိပ္မူကို စတင္ၿဖိဳခြင္းလိုက္သည္။
"ေမာင္ေက်ာက္ခဲတစ္ေယာက္ေက်ာင္းမလာတာၾကာၿပီေနာ္တဲ့။ "
"အင္းဟုတ္သားဘဲ သူမလာတာသံုးရက္ေတာင္ရွိေနၿပီ။ ဟ။။ သူ႕အေမမ်ားေမြးၿပီလားမသိဘူးေနာ္။ "
"ဟုတ္သားဘဲ ဒါေၾကာင့္ကေလးေက်ာင္းမလာတာေနမွာ။ ငါတို႕သြားၾကည့္မွၿဖစ္မည္။ ဘယ္လိုေနလည္းမသိ။ "
"ဒီေလာက္ေအးေနတာ အ၀တ္အစားေတြေကာလံုေလာက္ရဲ႕လားမသိဘူး။
ငါအ၀တ္တခ်ိဳ႕နဲ႕လိုအပ္တာေလးေတြယူလိုက္ဦးမယ္။ ၿပီးရင္သြားရေအာင္။"
ႏွစ္ေယာက္သား လိုအပ္ေသာပစၥည္း၊ ေဆး၊ စားစရာတစ္ခ်ိဳ႕ကိုယူၿပီးေတာ့ စတင္ခ်ီတက္ၾကသည္။
အဲဒီအမ်ိဳးသမီးမွာ ကေလး ၇ွစ္ေယာက္ရွိသည္္။ ဒါေပမဲ့ကေလးႏွစ္ေယာက္လားဘဲသူႏွင့္အတူရွိသည္။ ေမြးလာသမွ်ကေလးေတြ က အလြန္ေခ်ာသည္ အသားေဖြးေဖြးေလးေတြ။ ၿမင္ၿမင္သမွ်လူေတြကသနားေတာ့ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေခၚေခၚေမြးစားၾကကာ ေက်ာင္းမ်ားထားေပးၾကသည္။အခုေတာ့ ကေလးႏွစ္ယာက္သာသူႏွင့္အတူရွိေနသည္။ ေမာင္ေက်ာက္ခဲမွာအသက္ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ရွိေနၿပီ ေက်ာင္းမေနရရာ။ ဒီေတာ့ ဆရာမေလး က ပဲ ဒီေကာင္ေလးကိုတာ၀န္ယူကာ ေက်ာင္းထားေပးသည္။
သူတုိ႕အိမ္ကိုေရာက္ရန္ ေတာင္ကိုတက္ရသည္ ေတာတန္းေလးကိုၿဖတ္ရသည္။ ေနာက္မွ ေလထန္ကုန္းဟုေခၚရေလာက္ေအာင္ေအးေသာေနရာရွိ မလံုတစ္လံုထရံအိမ္ေလးမွာေမာင္ေက်ာက္ခဲ၏ေနအိမ္ပင္။
အိမ္နားေရာက္ေတာ့ ေမာင္ေက်ာက္ခဲက အိမ္ေရွ႕မွာထိုင္ေနေတာ့
ဆရာမေလးကေမးလိုက္သည္။
"အေမေကာ.."
"အေပၚမွာ... "
အေပၚဆိုလို႕ႏွစ္ထပ္အိမ္မဟုတ္ပါ။ ေၿမဆိုက္အိမ္ ေလွကားသံုးထစ္တက္စာပင္။ အိမ္ေပၚေရာက္ေတာ့........ေသခ်ာတာေပါ့ မီးဖိုေဘးနားမွာေစာင္ပါးပါးေလးႏွင့္အိပ္ေနေသာ မိခင္ႏွင့္ ပုဆိုးအစုတ္ေလးႏွင့္ပတ္ထားေသာ ကေလး ေလး။
သူနာၿပဳဆရာမကေတာ့ ခ်က္ၿခင္းသေဘာေပါက္သည္ သူဘာလုပ္၇မည္ဆိုတာ။
"ရွင့္ကိုဘယ္သူေမြးေပးလည္း.."
"ကိုယ့္ဟာကိုေမြးတာပါ ။ "
"ခ်က္ၾကိဳးဘာနဲ႕ၿဖတ္လည္း.."
အမ်ိဳးသမီးက မ်က္ေစာင္းထိုးၿပသည္။ထရံၾကားမွာထိုးထားေသာ ဘလိပ္ဒါးတစ္ၿခမ္းပဲ့ေလး။
ေက်ာင္းဆရာမကေတာ့ "အမေလးေတာ"့ဟုထေအာ္သည္။
"က်မ မီးကင္ၿပီးမွၿဖတ္တာပါတဲ့ေလ။ "
သူနာၿပဳကေတာ့ ဆက္ေမးသည္ အခ်င္းကုန္လား ၿပစမ္း ဆိုကာသူစတင္လုပ္ေဆာင္ေပးသည္။
ညစ္ပတ္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ကိုယ္လံုးကို လည္းသန္႕ရွင္းေရးလုပ္ေပးစရာရွိတာလုပ္ေပး၊ ပါလာေသာလံုၿခည္မ်ားကိုလဲ၀တ္ေပးၿပီး ေနာက္ ေဆးထည့္ေပးစရာရွိတာေတြဘာေတြလုပ္ကိုင္ေပးေနသည္။
ေက်ာင္းဆရာမေလးကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးအတြက္ စားစရာမ်ား ေသခ်ာၿပင္ဆင္ေပးေနသည္။ ကေလးေလးကေတာ့ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးအိပ္ေနသည္။ ကေလးေလးမွာေတာ့ မီးဖိုေဘးနားတြင္ဆိုေတာ့ေႏြးေနသည္ထင္သည္။ ဒါေပမဲ့ေမြးၿပီးကတည္းက သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးထားပံုမရေသး ညစ္ပတ္ေနသည္။
ဆရာမေလးႏွစ္ေယာက္ေမြးခန္းေရာက္သြားသလားပင္ ပစၥည္းမစံုမလင္ႏွင့္ အစဥ္ေၿပေအာင္လုပ္ေပးခဲ့ၾကသည္။
ေလတၿဖူးၿဖူးတိုက္ေနရာကိုပုဆိုးေလးႏွင့္ကာ ထားေသာေၾကာင့္ဆရာမေလးမွာဂရုဏာသက္၍ ေမးလိုက္သည္
"မခ်မ္းဘူးလာဟင.္..."
မခ်မ္းပါဘူးတဲ့....
ဒီလိုအခ်ိန္မွာသူမ၏ ေယာက္်ားကဘယ္ေရာက္ေနသည္မသိ။
"ေယာက္်ားေကာ.."
"သူလားဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ အရက္ဆိုင္သို႕မဟုတ္ ဂ်င္ဆိုင္မွာရွိေလာက္တယ္။"
ေတာ္ေတာ္ေလးကိုေအာခ်လိုက္သည္။ ေလာကဒဏ္ကိုၾကံ့ၾကံ့ခံႏိုင္ေနေသာအမ်ိဳးသမီးကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးခ်ီးက်ဴးလိုက္ၾကတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ဆရာမေလးတို႕ႏွစ္ေယာက္လည္း မွာစရာရွိတာမွာ၊ လုပ္ေပးစရာရွိတာလုပ္ေပး၊ ေနာက္ဆံုးပိုက္ဆံအနည္းငယ္ကိုလည္း ေမာင္ေက်ာက္ခဲလက္ထဲထည့္ခဲ့ရင္းၿပန္ခဲ့ေတာ့သည္။
မိန္းမလက္ထဲမထည့္ရဲ ေတာ္ၾကာေယာက်္ားအတြက္ အရက္ဖိုးၿဖစ္ေနလိမ့္မည္ေလ။
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္အၿပန္လမ္းမွာေတာ့ မၿပည့္စံုၿခင္းဘ၀တစ္ခုရဲ႕ ေကာက္ေၾကာင္းေလးတစ္ခုကို ေတာ့ ရင္နာလွေပမဲ့ ေတြ႕ၾကံုခဲ့သမွ်ကို ဟာသေႏွာ၍ၿပန္ေၿပာင္းေၿဖရင္း ၿပန္လာၾကကာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာေတာ့ သူတို႕ႏွစ္ဦးရဲ႕ရီသံေတြပ်ံ႕ေနပါေတာ့တယ္။
