Wednesday, September 9, 2009
ဤေနရာေလးက ဆြဲေဆာင္မူရိွတာလား ရင္ထဲကရွိေနတဲ့ ေနရာေဟာင္းေလးလားဆိုတာကိုေတာ့ မေ၀ခြဲတတ္ခဲ့။ အိမ္မၿပန္ခ်င္ေပမဲ့အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ အိမ္ၿပန္ရမွာပါဘဲ။ ဒီထိုင္ခံုေနရာေလးမွာ ထိုင္ခ်င္တဲ့ဆႏၵ ရင္မွာအ ၿပည့္၊ ဘယ္ေတာ့ဘဲ ထိုင္ရထိုင္ရ မ၇ိုးသြားဘူး။ ဒီေနရာေလးမွာ တူတူထိုင္ၿဖစ္ခဲ့ၾကဘူးတယ္။
ေႏြလည္ေခါင္ပူေလာင္လို႕ ေခ်ြးေတြစို႕ေနတဲ့ ႏွဖူးကေခ်ြးကို သုတ္သင္ေပးရတာကို အလုပ္တစ္ခုမဟုတ္ေပမဲ့ အခ်စ္ေတြပိုေ၀ေစသလိုပါဘဲ။ ေက်နပ္စြာတာ၀န္ေတြယူခဲ့မိတယ္ေလ။ အပူဒဏ္ကိုမခံႏိုင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ တစ္ခဏခ်င္း ေခ်ြးေတြသီးသီးေနတတ္တာကို ၾကည့္ကာရီမိခဲ့တယ္။
အင္းေလ..... အခ်ိန္ေတြဘယ္လိုေၿပာင္းေၿပာင္း မေၿပာင္းလည္းတဲ့ ကို္ယ္ဘက္ ကေတာ့ တစ္ပတ္တစ္ခါပံုမွန္ေတာ့ ဒီေနရာေလးကိုေရာက္ၿဖစ္တယ္။ ကန္ေရၿပင္ကတိုက္ခတ္လာတဲ့ေလေၿပေလးကို အငမ္းမရ ရႈရိႈက္ရင္း ပူေလာင္ေနမူကို ႏွစ္ေယာက္သား ေၿဖေဖ်ာက္တတ္ၾကေသးတယ္။ ကိုယ္က ေက်ေက်နပ္နပ္ေၿပာတတ္ေသးတယ္။ အညာေၿမမွာ ၾကားေလ လိုက္ရွာတတ္မူ ကိုေလ။ ပူေလာင္တဲ့ အညာေၿမမွာ ၾကားေလက ေတာ့ တန္ဖိုးဘယ္ေလာက္ရွိလည္းဆိုတာကိုပါ။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ဒို႕တေတြလည္း အညာေၿမက ၾကားေလကို တူတူသြားခံယူမယ္ေပါ့။ အေတြးေလးေတြကိုယ္စီ ေ၀ငွခဲ့ရင္းေပ်ာ္ရြင္ခဲ့ဘူးတယ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ဆိုတာကိုက အေတြးေတြကို ပို ေပ်ာ္ရြင္ေစခဲ့တယ္။ ဒို႕တေတြပညာစံုတဲ့တစ္ေန႕ အလုပ္အကိုင္ေတြကိုယ္စီနဲ႕။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ဒို႕ၿမတ္ႏိုးတဲ့အညာေၿမကိုၿပန္မယ္။ အသက္ေတြရလာခ်ိန္ေပါ့ေလ မန္က်ီးရိပ္ကခံုတန္းမွာထိုင္ရင္း ေရေႏြးၾကမ္း နဲ႔ လၻက္ရိုးကို၀ါးကာ သားေတြေၿမးေတြနဲ႕တူတူ ေပ်ာ္ရြင္စြာေနထိုင္ၾကမယ္လို႕ ရည္၇ြယ္တိုင္ပင္ခဲ့ၾကဘူးတယ္ေလ။
အင္းေလ အခုေတာ့လည္း................
အတိတ္ဆိုတာ ကိုခ်န္ထားခဲ့ခ်င္ေပမဲ့ စြဲလမ္းတတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္တြက္ကေတာ့ အတိတ္က အနာဂတ္ရဲ႕အရိပ္မဲေလးတစ္ခုအလားကပ္ပါေနခဲ့ပီ။
ကန္ေရၿပင္က ေလေအးေအးေလးေတြတိုက္ခတ္လာတယ္။ မ်က္ႏွာေပၚကေခ်ြးေလးေတြကိုေၿခာက္ေသြးဖို႕သူတို႕ၾကိဳးစားေပးၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ေၾကြက်လာတဲ့ မ်က္ရည္တစ္စကိုေတာ့ မေၿခာက္ေစႏိုင္ပါဘူးေလ။
ေရွ႕တည့္တည့္က သစ္ပင္ေပၚမွာ ပုရြက္ဆိတ္ အမဲေတြလမ္းေၾကာင္းေတြခြဲၿပီး အစာေတြသယ္ေနၾကတယ္။
ဒါဆို မၾကာခင္မိုးရြာေတာ့မယ္။ သဘာ၀အေၿခအေနေတြကိုၾကည့္ရင္း ဘာၿဖစ္မယ္ဆုိတာသိႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ညာတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ သစၥာမရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္မွန္္း အစက မသိခဲ့တာကိုက ကိုယ္ညံ့တာေပ့ါေလ။
ဟုတ္တယ္ ညာတတ္တာကို က သူ႕ပညာေလေနာ္။ အင္းေလ အေၾကြးေတြေက်ေအာင္ ဆပ္လိုက္ရတယ္သေဘာေလးကိုဘဲနားလည္လက္ခံလိုက္ေတာ့မယ္။
အေတြးေတြကိုသတ္ရင္းေၿခလွမ္းကို ေနာက္ၿပန္လွည့္လိုက္ရင္း အခုလည္း ေနာက္ထပ္ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကိုမ်ား ဆက္ညာေနဦးမယ္မသိဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕ အေၾကြးေတြလိုက္ေတာင္းေနတာ ေနမွာပါေလဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕ အိမ္အၿပန္ကိုေၿခလွမ္းေတြၿပင္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
ေၿခဖ၀ါးေအာက္က သစ္ရြက္ေတြရဲ႕ တစ္ေၿခာက္ေၿခာက္ၿမည္ေနသံကလြဲလို႕ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးတိတ္ဆိပ္ေနပါေတာ့တယ္။
