ခ်စ္ေသာေဖ

Thursday, May 28, 2009


သန္းေခါင္ယံညေယာင္ယမ္းၿပီးထေအာ္မိတယ္….


ရင္ထဲလိႈက္ကနဲဘာရယ္ေတာ့မသိ။
တမ္းတမ္းတတအတိတ္ကိုတရင္းတေရးႏိုးအထ၊ကေယာင္ကတန္း။
ဒီလိုလမိုက္ညေတြအိပ္ရင္းလန္႕ႏိုးခဲ့ရတာမနည္းေတာ့ပါလား။
မၿပည့္စံုတဲ့လစ္ဟာမူတစ္ခု၀မ္းနည္းမူယဥ္တန္းေလးကရင္ကိုအၿမဲမြန္းၾကပ္ေစခဲ့တယ္။
ၿပန္ကာေတြးေတာရင္းတိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ပတ္၀န္းက်င္အသိနဲ့ငါဘယ္မွာလည္း။
ေတြးတိုင္းလည္းမသြား။ရပ္တန္႕ေနတဲ့လမိုက္ညေတြ။ဘ၀ရဲ့အလင္းေတြတိမ္လိုကြယ္ခဲ့တဲ့ေန႕။

သူဟာဘ၀ရဲ့အားကိုးရာမာန္တိုင္၊ရင္တြင္းၿဖစ္ၿပသာနာေတြမေမာႏိုင္ေၿဖရွင္းေပးသူ။
ေမာပန္းႏြမ္းနယ္ခ်ိန္ေတြရင္ခြင္ထဲတိုးေ၀ွ႕ခ်ြဲလိုက္ရံုနဲ႕ ေပ်ာက္ကြယ္ေပးႏိုင္ေသာတန္ခိုးရွင္။ ခ်စ္လွစြာေသာအေဖ။

သတိရမူမ်က္ရည္ေလးေတြထိန္းရင္း
ၿပန္မဆံုႏိုင္ေတာ့ပါလားဆိုတဲ့လြမ္ေမာမူေတြနဲ့အတူ...
ဘ၀ရဲ႕မာန္တိုင္ၾကီးၿပိဳလဲခဲ့ၿပီ။


ညင္သာတဲ့ဆိုဆံုးမမႈေတြေပ်ာက္။ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလၽွာက္ခဲ့ရတာ၊ အခုဆိုရင္ေလးႏွစ္ေရာက္ခဲ့ပီ။
ၿပကၡဒိန္စာရြက္ေတြဘယ္လိုဘဲေၿပာင္းေၿပာင္း၊ေမ့မရတာမေန႕က..ေလးလိုပါလား။
ၿပန္ဆံုရာလမ္းမရွိ၊သူ႕အသက္ေလးကိုအပ္သြားလိုက္တာေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း။

ဒါေပမဲ့ထြက္သြားခဲ့တာေတာ့ထာ၀ရပါ။ ....လြမ္းလိုက္တာဘ၀ရဲ့မာန္တိုင္ၾကီးေရ….