Friday, May 1, 2009
ညက အိပ္မရေတာ့ မနက္လည္းအေတြးေတြနဲ႕ဘဲ။ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလည္းစဥ္းစားရင္း သိ္ပ္မစဥ္းစားလိုက္ရပါဘူး။
က်ဳပ္ရဲ႕ ညကေသာက္လက္စ အနီတစ္ပိုင္းကို ယူ၊ ေရသန္႕တပုလင္း၊ ေနာက္ ေၿမပဲဆားေလွ်ာ္တစ္ထုပ္၊ စားပြဲေပၚက အမဲေၿခာက္တစ္ဗူး၊ က်ဳပ္ရဲ႕ လီလီပန္းေတြေ၀ေနတဲ့ စာမ်က္ႏွာ ၄၃၂ ၇ြက္ပါ အိမ္မက္ကမၻာမွတ္တမ္းေလး အဲဒါေတြကို က်ဳပ္အိတ္စုတ္နီနီေလးထဲ ကို ပစ္ထည့္လိုက္ရင္း က်ဳပ္သြားေနၾက ကန္ေဘာင္ရိုးေလးနားကိုက်ဳပ္အေတြးမ်ားစြာနဲ႕ ေလွ်ာက္လာလိုက္တယ္။
က်ဳပ္ရဲ႕အိမ္ကိုလြမ္းတိုင္း၊ က်ဳပ္စိတ္ေလတိုင္း စိတ္ရဲ႕ထြက္ေပါက္ေလးတစ္ခု အၿဖစ္ဒီေနရာေလးကိုလာေလ့ရွိတယ္။ အဲလိုေလးနဲ႕ က်ဳပ္ရဲ႕ တစ္ေန႕တာအခ်ိန္ေတြကို အနီေရာင္ပုလင္းေလးကုန္ ေနေရာင္ေလးလည္းအားေဖ်ာ့ေတာ့မဲ့ဆည္းဆာအထိ က်ဳပ္အေတြးေတြခ်ီတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလလည္း မူးၿပီးအိပ္လိုက္ေသးတယ္။
ပတ္၀န္းက်င္မွာေတာ့ေလညွင္းလာခံတဲ့တစ္ဖြဲ႕ တစ္ၿခားေနရာေတြမွာေတာ့ သံစဥိညွိေနတဲ့ ခ်စ္စံုတြဲေတြ။ သက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ကိုမူတ္ထုတ္ရင္း က်ဳပ္ကေတာ့ တစ္ကိုယ္ေတာ္ပါဘဲ။ အေတြးကမၻာမွာေတာင္ အေဖာ္တစ္ေယာက္ဆိုတာ မေတြးရဲ။
သံုးေလးခြက္ေလာက္အရွိန္ရလာေတာ့ က်ဳပ္ရဲ႕ လီလီမွတ္တမ္း စာအုပ္ေလးကိုဖြင့္လိုက္ရင္း ..........နာက်င္မူေတြအသားက်ေနခဲ့ပါေပါ့လား........
ရက္ေပါင္း ၄၃၂ ရက္ .....မဆံုႏိုင္ေတာ့တဲ့ လူေတြ။ ၿဖစ္မလာႏိုင္ေတာ့တဲ့ေပ်ာ္ရြင္မူေတြ။ က်ဳပ္စာမ်က္ႏွာေတြကိုတစ္၇ြက္ၿခင္းလွန္ရင္း ....
ေပ်ာ္ရြင္ဘြယ္ရက္ေတြဆို က်ဳပ္ဆြဲတဲ့လီလီပန္းေတြက လန္းဆန္းေနတယ္။ ပန္းေလးေတြလန္းေနတဲ့ ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္ရက္ကေလးေတြ ကိုဖတ္လိုက္ရင္း က်ဳပ္ၿပံဳးလိုက္ပါတယ္။နာက်င္တဲ့ေန႔ေတြကိုေတာ့့ လီလီပန္းေလးၿငိဳးၿငိဳးေလးေတြနဲ႕ က်ဳပ္ဖန္တီးခဲ့တယ္ေလ။ အဲဒီစာမ်က္ႏွာေလးေတြကိုေတာ့ က်ဳပ္မဖတ္ေတာ့ဘူး။
စာမ်က္ႏွာေနာက္ဆံုးကိုၿပန္လွန္ရင္း က်ဳပ္တစ္ရြက္ၿပီးတစ္ရြက္နံပါတ္ေတြကိုေနာက္ၿပန္ရည္တြက္ရင္း တစ္မ်က္ႏွာစီစုပ္ၿဖဲလိုက္၊လံုးလိုက္ ေနာက္ က်ဳပ္ေရးခဲ့သမွ် အိမ္မက္မွတ္တမ္းေလးကို ေရထဲေၿမာလိုက္္။ အခုေတာ့ ေ၇ွ႕ဆံုးစာမ်က္ႏွာတစ္၇ြက္သာက်န္ေတာ့သည္။ က်ဳပ္ေက်နပ္စြာၾကည့္ရင္း လက္ကိုခဏရုပ္သိမ္းလိုက္တယ္၊ စာမ်က္ႏွာ ေပၚကိုက်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို အသာေငးၾကည့္ရင္း ေနာက္ဆံုးက်န္ေနေသးတဲ့က်ဳပ္ရဲ႕ အနီရည္ကိုတစ္၀ေမာ့လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အရူးတစ္ေယာက္လို က်ဳပ္အားရပါးရ၇ီလိုက္တယ္။ ရူးတယ္ ဟုတ္တယ္ အရူးလုပ္ခံရလိုက္လို႕.....
အရူးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၿပဳစားမူကိုခံလိုက္ရလို႕ အရူးအိမ္မက္ေတြကို ပက္ပက္စက္စက္မက္ခဲ့တယ္။ ရွက္ၿခင္း၊ နာက်င္ၿခင္း၊ အားငယ္ၿခင္းေတြ.........
................
..................
အေမွာင္ထုကၾကီးစိုးလာၿပီ... အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း အိမ္ကိုေတာ့ ၿပန္ရဦးေတာ့မယ္။ ေနာက္တစ္ေန႕မွာ စမက္ခြင့္ရေတာ့မဲ့ အိမ္မက္သစ္ေလးအတြက္ ဘ၀ ဆိုတာဒီလိုပါဘဲေလ။.......
အင္းေလ အိမ္မက္မဟုတ္ေတာ့မဲ့့လက္ေတြ႕ဘ၀အတြက္။ ေၿခလွမ္းသစ္ေတြနဲ႕ ......
တက္မၾကိဳးေအာင္ဘ၀မုန္တိုင္းၾကားမွာဆက္လက္ေလွာ္ခတ္ရဦးေတာ့မည္။
