 |
ဆုေတာင္းတိုင္းသာၿပည့္မယ္ဆိုရင္
ငါဆုမေတာင္းေတာ့ပါဘူးေလ။
ငါ့ဆႏၵကမင္းနဲ႕နီးဖို႕၊
မင္းဆႏၵကငါနဲ႕ေ၀းဖို႕၊
ရင္ခြင္သစ္မွာေပ်ာ္ေနသူတြက္
ငါဆုမေတာင္းေတာ့ဘူးခ်စ္သူ။
တစ္ကေနစဖို႕မေတာင္းသလို
ႏွစ္ဆိုတဲ့ေနရာကူးခက္ခက္။
ဖ်က္မရတဲ့အမာရြတ္ထက္
နာက်င္မူေတြထပ္မတိုးလိုလို႕
ေက်နပ္စြာေနာက္ဆုတ္ရင္း၊
ငါဆုမေတာင္းေတာ့ပါဘူးခ်စ္သူ။
၀က္နံရိုးဟင္းေလးပါ။ ခ်ိဳ ခ်င္ စပ္ အရသာေလးနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေလးစားေကာင္းတယ္။
ေတာ္ေတာ္ေလးစားေကာင္းတဲ့ အေကာင္ၾကီးပါ။ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း ႏႈးညံ့ပါတယ္။
ဒုန္း.......
ပဲ့တင္သံခတ္တခါးသံ၊
ၿပင္းထန္တဲ့ေလထန္ေၾကာင့္၊
သူအသံၿပဳတယ္။
ဗြမ္း.......
တည္ၿငိမ္ေနတဲ့ေရၿပင္က၊
ေက်ာက္ခဲတစ္ခုေၾကာင့္၊
သူအသံၿပဳတယ္။
ဒိတ္........
ဆူညံမဲ့ရင္ထဲကအသံ၊
နာက်င္မူၿပဳခံရလို႕၊
သူအသံၿပဳတယ္။
အၿပင္ကအနာေဆးကုလို႔ကေပ်ာက္တယ္သက္ရယ္
အတြင္းကဒဏ္ရာ မည္သို႕ ေၿဖမည္ငါမသိ။
ရက္စက္လိုက္တာ၊
လုပ္ရက္လိုက္တာ၊
ေၿပာရက္ပါဘူးကြာ၊
ငါအခ်စ္ေတြက၊
ဒဏ္ရာေပၚမွာ၊
ကာထားၾကတယ္.....
ဤေနရာေလးက ဆြဲေဆာင္မူရိွတာလား ရင္ထဲကရွိေနတဲ့ ေနရာေဟာင္းေလးလားဆိုတာကိုေတာ့ မေ၀ခြဲတတ္ခဲ့။ အိမ္မၿပန္ခ်င္ေပမဲ့အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ အိမ္ၿပန္ရမွာပါဘဲ။ ဒီထိုင္ခံုေနရာေလးမွာ ထိုင္ခ်င္တဲ့ဆႏၵ ရင္မွာအ ၿပည့္၊ ဘယ္ေတာ့ဘဲ ထိုင္ရထိုင္ရ မ၇ိုးသြားဘူး။ ဒီေနရာေလးမွာ တူတူထိုင္ၿဖစ္ခဲ့ၾကဘူးတယ္။
ေႏြလည္ေခါင္ပူေလာင္လို႕ ေခ်ြးေတြစို႕ေနတဲ့ ႏွဖူးကေခ်ြးကို သုတ္သင္ေပးရတာကို အလုပ္တစ္ခုမဟုတ္ေပမဲ့ အခ်စ္ေတြပိုေ၀ေစသလိုပါဘဲ။ ေက်နပ္စြာတာ၀န္ေတြယူခဲ့မိတယ္ေလ။ အပူဒဏ္ကိုမခံႏိုင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ တစ္ခဏခ်င္း ေခ်ြးေတြသီးသီးေနတတ္တာကို ၾကည့္ကာရီမိခဲ့တယ္။
အင္းေလ..... အခ်ိန္ေတြဘယ္လိုေၿပာင္းေၿပာင္း မေၿပာင္းလည္းတဲ့ ကို္ယ္ဘက္ ကေတာ့ တစ္ပတ္တစ္ခါပံုမွန္ေတာ့ ဒီေနရာေလးကိုေရာက္ၿဖစ္တယ္။ ကန္ေရၿပင္ကတိုက္ခတ္လာတဲ့ေလေၿပေလးကို အငမ္းမရ ရႈရိႈက္ရင္း ပူေလာင္ေနမူကို ႏွစ္ေယာက္သား ေၿဖေဖ်ာက္တတ္ၾကေသးတယ္။ ကိုယ္က ေက်ေက်နပ္နပ္ေၿပာတတ္ေသးတယ္။ အညာေၿမမွာ ၾကားေလ လိုက္ရွာတတ္မူ ကိုေလ။ ပူေလာင္တဲ့ အညာေၿမမွာ ၾကားေလက ေတာ့ တန္ဖိုးဘယ္ေလာက္ရွိလည္းဆိုတာကိုပါ။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ဒို႕တေတြလည္း အညာေၿမက ၾကားေလကို တူတူသြားခံယူမယ္ေပါ့။ အေတြးေလးေတြကိုယ္စီ ေ၀ငွခဲ့ရင္းေပ်ာ္ရြင္ခဲ့ဘူးတယ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ဆိုတာကိုက အေတြးေတြကို ပို ေပ်ာ္ရြင္ေစခဲ့တယ္။ ဒို႕တေတြပညာစံုတဲ့တစ္ေန႕ အလုပ္အကိုင္ေတြကိုယ္စီနဲ႕။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ဒို႕ၿမတ္ႏိုးတဲ့အညာေၿမကိုၿပန္မယ္။ အသက္ေတြရလာခ်ိန္ေပါ့ေလ မန္က်ီးရိပ္ကခံုတန္းမွာထိုင္ရင္း ေရေႏြးၾကမ္း နဲ႔ လၻက္ရိုးကို၀ါးကာ သားေတြေၿမးေတြနဲ႕တူတူ ေပ်ာ္ရြင္စြာေနထိုင္ၾကမယ္လို႕ ရည္၇ြယ္တိုင္ပင္ခဲ့ၾကဘူးတယ္ေလ။
အင္းေလ အခုေတာ့လည္း................
အတိတ္ဆိုတာ ကိုခ်န္ထားခဲ့ခ်င္ေပမဲ့ စြဲလမ္းတတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္တြက္ကေတာ့ အတိတ္က အနာဂတ္ရဲ႕အရိပ္မဲေလးတစ္ခုအလားကပ္ပါေနခဲ့ပီ။
ကန္ေရၿပင္က ေလေအးေအးေလးေတြတိုက္ခတ္လာတယ္။ မ်က္ႏွာေပၚကေခ်ြးေလးေတြကိုေၿခာက္ေသြးဖို႕သူတို႕ၾကိဳးစားေပးၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ေၾကြက်လာတဲ့ မ်က္ရည္တစ္စကိုေတာ့ မေၿခာက္ေစႏိုင္ပါဘူးေလ။
ေရွ႕တည့္တည့္က သစ္ပင္ေပၚမွာ ပုရြက္ဆိတ္ အမဲေတြလမ္းေၾကာင္းေတြခြဲၿပီး အစာေတြသယ္ေနၾကတယ္။
ဒါဆို မၾကာခင္မိုးရြာေတာ့မယ္။ သဘာ၀အေၿခအေနေတြကိုၾကည့္ရင္း ဘာၿဖစ္မယ္ဆုိတာသိႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ညာတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ သစၥာမရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္မွန္္း အစက မသိခဲ့တာကိုက ကိုယ္ညံ့တာေပ့ါေလ။
ဟုတ္တယ္ ညာတတ္တာကို က သူ႕ပညာေလေနာ္။ အင္းေလ အေၾကြးေတြေက်ေအာင္ ဆပ္လိုက္ရတယ္သေဘာေလးကိုဘဲနားလည္လက္ခံလိုက္ေတာ့မယ္။
အေတြးေတြကိုသတ္ရင္းေၿခလွမ္းကို ေနာက္ၿပန္လွည့္လိုက္ရင္း အခုလည္း ေနာက္ထပ္ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကိုမ်ား ဆက္ညာေနဦးမယ္မသိဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕ အေၾကြးေတြလိုက္ေတာင္းေနတာ ေနမွာပါေလဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕ အိမ္အၿပန္ကိုေၿခလွမ္းေတြၿပင္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
ေၿခဖ၀ါးေအာက္က သစ္ရြက္ေတြရဲ႕ တစ္ေၿခာက္ေၿခာက္ၿမည္ေနသံကလြဲလို႕ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးတိတ္ဆိပ္ေနပါေတာ့တယ္။
အမွတ္တမဲ့မွ အမွတ္တရ ေန႔ေလးပါ
ရိုးသားတယ္၊ ၿဖဴစင္တယ္
မာနမလည္းမရွိဘူး၊ ပကာသနကလည္းကင္းတယ္
ေအးခ်မ္းမူတစ္ခုနဲ့၊ ၿပည့္စံုမူကိုရွာေဖြတယ္။
ေပ်ာ္ရြင္တဲ့သံစဥ္ေတြကိုလည္းဖန္တီးတဲ့
ေမွာင္ေနတဲ့အခန္းက်ဥ္းေလးထဲက
ဘ၀တစ္ခုကိုအစၿပဳမဲ့အလင္းရွင္။
တံခါးမရွိတဲ့ အိိမ္နဲ႕
ဂိတ္မရွိတဲ့ၿခံတစ္ခု၊
အသီးမတင္တဲ့ သစ္ပင္တစ္ပင္
ေနမ၀င္တဲ့ ဆည္းဆာတစ္ည၊
ဆံုးသတ္ခဲ့တဲ့ ေရစီးေခ်ာင္းေလး
အနာဂတ္မဲ့တဲ့အညတရလူသား၊
ၿပာက်ေနတဲ့ႏွလံုးသားနဲ႕
ေအးစက္စက္ အေတြးစ၊
ယိမ္းယိုင္တဲ့ေၿခလွမ္းတစ္စံုက
ႏွစ္လည္တိုင္းပံုေသကားခ်ပ္
္
ကာရံမဲ့ေတးသြားတစ္ပုဒ္နဲ႕
