လက္ေဆာင္ေလး

Wednesday, March 18, 2009

တည္ေဆာက္မရ
တုန္ရင္ လက္တစ္စံု
တြယ္တာမဲ့စြာ
ၿပဳတ္က်သြားတဲ့ စာအုပ္တစ္ပံု

တည္ၿငိမ္မဲ့
လက္အစံုနဲ႕
တာ၀န္မဲ့ေနာင္တ
ေက်မြႏွလံုးနဲ႕
ၿပစ္တင္ေသာက...

ဒီလက္ေဆာင္ေလးကို
ထာ၀ရတြက္
လက္ခံလိုက္ေတာ့တယ္...

Monday, March 9, 2009

http://ywartharlay-ytu.blogspot.com/2009/03/blog-post_12.html#comments

ႏႈတ္ဆက္ၿခင္းေတြ

ခဏတာဆံုၾကရတယ္ဆိုေပမဲ့ တစ္သက္မေမ့ႏိုင္ေအာင္ကိုတမ္းတေနမိတယ္။
ေမာင္နဲ႕ခဏတာဆံုခြင့္ရတဲ့ေန႕ေလးတစ္ေန႕မွာ အလြန္ေပ်ာ္ခဲ့မိတယ္။ အဒီတုန္းက အခ်ိန္ေလးကိုၿပန္ေတြးၾကည့္တယ္၊ တစ္ေလာကလုံး ဘယ္သူကိုမွ မၿမင္ခဲ့ဘူး။ ဘယ္သူေတြကိုယ့္ေဘးနားရွိေနခဲ့တယ္ဆိုတာကိုမမွတ္မိေတာ့ဘူး။
ေမာင ့္ကို ေမ့ရဲ႕ဘ၀လို႕သတ္မွတ္လိုက္မိတာကးို။

ဒါေပမဲ့ ေမ တအားစိတ္ကူးယဥ္တယ္လို႕ေၿပာမလားေနာ္။ ေမ ရဲ႕ဆံုးၿဖတ္ခ်က္က ေမာင့္ကိုစိတ္ညစ္ေစခဲ့တယ္ေလ။ မတူညီတဲ့ဘ၀ႏွစ္ခုကိုလြယ္လြယ္နဲ႕
ေပါင္းစံုႏိုင္မယ္လို႕ လည္းေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိတယ္။
မငယ္ေတာ့ေပမဲ့ကေလးအေတြးေလးၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။
ေမာင္က ရင့္က်က္တယ္ ဘာမဆိုစဥ္းစားတယ္ ေခါင္းေအးတယ္။
ေမာင္လုိ႕ေခၚလိုက္တဲ့ေန႕ကစၿပီး ေမ တစ္ေယာက္ရူးခဲ့တာ ဒီေန႕အထိပါဘဲ။

ဒါေပမဲ့........တစ္ေန႕အဲဒီေန႕ က မိုးေတြတအား၇ြာေနတယ္။ ေႏြေတာင္ေကာင္းေကာင္းမ၀င္ေသးဘူး မိုးေတြရြာလိုက္တာတအားဘဲ။ ေမတစ္ေယာက္မေနႏိုင္မထိုင္ႏုိင္ေလ ဖုန္းေလးကိုေကာက္ကိုင္ရင္းေခၚလိုက္တယ္။
ဘာၿဖစ္တာလည္းမသိ လို႕ သိခ်င္စိတ္နဲ႕ပါ။
ဒါေပမဲ့ ဒီေန႕အထိဘာၿဖစ္တယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ မေၿပာ..........
အရင္တစ္ခါအတိုင္းလံုး၀တိတ္ဆိပ္သြားၿပန္ၿပီ။

ဒီတစ္ခါေတာ့ ေမာင္.. ေမ့ဆီက ေန တစ္သက္လုံးထြက္ခြာသြားၿခင္းဘဲေနေတာ့မွာပါ။ ေမလို လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႕အတြက္ ဘာမွတန္ဖိုးမရွိပါဘူးေလ။ မေခၚမွေတာ့ နားလည္ေပါ့ဆိုတဲ့သေဘာေနမွာပါဘဲ။ ဒုတိယေၿမာက္တိတ္တဆိပ္ထြက္ခြာၿခင္းဟာေနာက္ဆံုးဘဲေနမွာပါ။

မေမွ်ာ္လင့္ရဲေတာ့ပါဘူး......

အဲဒီေန႕ကမိုးေတြသဲတဲ့ေန႕ေလးေလ ေမ့ကိုသူအၿပီးထားခဲ့ပါၿပီ။ မိုးေရ ကိုေၾကာက္တယ္ မိုးခ်ိန္းတာကိုမလိုဘူး လ်ွပ္စီးလက္ရင္ မ်က္ေစ့ေတြစံုမွိတ္ထားတတ္တဲ့ ေမတစ္ေယာက္မိုးေရထဲမွာ........

မ်က္ရည္ေတြလားမိုးေ၇လား၊ မိုးခ်ိန္းသံလား နာက်င္မူေၾကာင့္ခုန္ေနတဲ့ရင္ခုန္သံေတြလား၊ ေမ မသိေတာ့ ခံစားခ်က္ေပ်ာက္သြားတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း မိုးေ၇ထဲမွာပါ။ ပူေလာင္တဲ့ေႏြကိုမိုးနဲ႕စတင္ဖြင့္ေပးခဲ့တယ္။
အဲဒီေန႕ေလး အဲဒီေန႕မွာပါပဲ မိုးေတြသဲေနတယ္။ မိုးေရထဲမွာတစ္ေယာက္ထဲပါ။ ထာ၀ရတစ္ေယာက္ထဲပဲက်န္ေနေတာ့မွာပါ။

ေမာင့္ဆီက ႏႈတ္ဆက္သံတိုးတိတ္ေနခဲ့ေပမဲ့ ေမာင့္ကို ေမကပဲ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆိုရင္မေတြ႕ရ မၾကားရ ေအာင္ကိုတိတ္တိတ္ေလးေနေပးပါ့မယ္ေလ။
ခဏတာခ်စ္ေပးခဲ့တဲ့ေမာင့္ကို ေက်းဇူတင္ေၾကာင္းလည္း ဒီေနရာကေနေၿပာလိုပါတယ္။
ေနာက္ဆိုဘယ္ေတာ့မွ မေႏွာက္ယွက္ေတာ့ပါဘူး။ ေမာင္ခ်စ္သူေလးကိုလည္းဒီေနရာကေနႏႈတ္ဆက္ေပးလို္က္ပါတယ္။ ထာ၀ရလက္တြဲႏိုင္ပါေစလို႕လည္းေလ.....

တစ္ခါတည္းအားလံုးကိုႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ေမတစ္ေယာက္ေပ်ာက္ေတာ့မယ္ေလ။

သူငယ္ခ်င္းမွ

Thursday, March 5, 2009

ေန႕ေလးတစ္ေန႕၊
အဲဒီေန႕ေလးတစ္ေန႕မွာပါပဲ၊
အခ်စ္သစ္ပင္ကို အၿမစ္ပါမက်န္ခုတ္ထြင္လိုက္တယ္။

ေန႕ေလးတစ္ေန႕ ၊
အဲဒီေန႕ေလးမွာပဲ၊
အလြမ္းပ်ိဳးပင္ေလးကိုအဆိပ္ေက်ြးသတ္လိုက္တယ္။

ေန႕ေလးတစ္ေန႕ ၊
အဲဒီေန႕ေလးမွာပ၊ဲ
ေတြေ၀သူ႕အတြက္နာက်င္ေအာင္လုပ္ လမ္းခြဲေစခဲ့တယ္။

ေန႕ေလးတစ္ေန႕၊
က်န္ေနေသးတယ္ အဲဒါသူ႕အတြက္၊
အခ်စ္သစ္ပင္အသစ္ကိုသူစပ်ိဳးလိုက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

အရင္ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေလး၊
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း လက္တြဲေဖာ္ေလးေပါ့။

ပိေတာက္အရိပ္ ခဏတာ

Tuesday, March 3, 2009

နားေနခန္းေလမွေနၿပီး ေနေရာင္ၿခည္ရဲ႕ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ ၀ါထိန္ေနေအာင္ပြင့္ေနတဲ့ ပိေတာက္ပင္ၾကီးကိုေငးေနမိသည္။ ေနာက္သန္႕ရွင္းလတ္ဆတ္တဲ့ေလကိုမ်က္ေစ့ေလးစံုမွိတ္ရင္း တစ္၀ၾကီးရဴရိႈက္လိုက္၇င္း.....

ဖုန္းကနည္းက်လာတဲ့ အရာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့စာအုပ္ေတြ

“မေဆြရယ္လန့္လိုက္တာ ဘာလုပ္တာလည္း အဲဒါ”

“နင္ဖတ္ေစခ်င္လို႕ယူလာတာေပါ့။”

“ေအာ္.. အဲဒါမ်ားအသာေလးခ်ရတာဘဲ။”

“ငါကပစ္ေတာင္ေပါက္ခ်င္တာနင့္ကို”

“အမေလးေတာ္ ဘယ္ကတည္းကမုန္းေနတာလည္းဟ။”

“ငါအလည္လာတာမၾကိုက္လို႕လားနင္က ၇ပါတယ္။ ၿပန္ဆိုၿပန္တာေပ့ါေလ။ ငါကေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ တစ္ပါတ္ေလာက္ေနမလို႕စိတ္ကူးၿပီးလာတာ၊ ဒီပိေတာက္ ေၿမကိုမေရာက္တာ ႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာေနလို႕ လာတာပါဟ။”

“နင့္ကိုၿပန္ေစခ်င္လို႕မဟုတ္ဘူးေဟး နင့္ကို ငါနားမလည္လို႕”

“ဘာလို႕လည္း”

“အင္းေလ နင္လုပ္ပံုၾကည့္ေလ။ ဟိုတစ္ေယာက္နင္နဲ႕မေတြ႕တာေတာင္နင့္အေၾကာင္း၀တၱဳေတြေရးေနတယ္ အဲဒါအခုသူေရးတာ ၄ အုပ္ေၿမာက္ၿပီ။”

“တစ္ကယ္....”

“ေအးေဟ့ စာအုပ္တိုင္းမွာ နင့္အေၾကာင္းေတြၾကည္ပဲ။ နင့္ကိုေတာ္ေတာ္ေလးခ်စ္၇ွာတာဟ နင္စဥ္းစားၾကည့္ေလ အခုဆိုနင္တို႕မေတြ႔တာ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ေတာင္၇ွိေပါ့။ ဒါကိုပဲတစ္ေယာက္ထဲပဲေနတယ္။ သူကငါ့ကိုေတြ႕တိုင္းနင့္အေၾကာင္းေတြဘဲေမးေမးေနတယ္။”

“အင္းေလ..ေမးေတာ့ေကာဘာတတ္ႏိုင္မွာလည္း။ ငါ့ဘက္ကသူ႕ကိုေကာင္းေစခ်င္လို႕လမ္းေပၚတင္ေပးခဲ့ၿပီဘဲ၊ ငါကေတာ့ ေၿမာင္းထဲမွာပါဟာ.. ဟဟ ရီရတယ္ေနာ္။”

“မေဆြမ်က္ရည္ေတြ၀ဲလာသည္။ နင္အဲလိုမေၿပာပါနဲ႕ဟာ။ သူကလည္းနင့္ကိုေက်းဇူးေတြတင္ရင္း နင့္ေစတနာကိုနားလည္လို႕လည္းသူနင့္ကိုတန္ဖိုးထားေနတာေပါ့...
နင္ဆက္သြယ္လိုက္ပါဟာ.. သူ႕လိပ္စာရွိတယ္ အဲဒီစာအုပ္ထဲမွာပါတယ္။ သူအခုဘယ္မွာလည္းသိလား..”

“ဘယ္ေရာက္ေနလည္း သူဒီၿမိဳ႕မွာမရွိဘူးလား။”

“သူအခုပညာေတာ္သင္သြားတယ္ ေဒါက္တာဘြဲ႕သြားယူတယ္။”

“ေအာ္...သူကဥာဏ္အရမ္းေကာင္းတယ္ဟ။ ဟိုးတုန္းကငါတို႕ ကဗ်ာၿပိုင္စပ္ခဲ့ဘူးေသးတယ္။ သူကေတာ္တယ္ဟ။ ငါကပဲ အရံႈးေပးခဲ့ရတယ္။ အခုစာအုပ္ေတာင္ေရးေနတယ္ေပါ့။”

“အင္းပါ.. မင္းဆက္သြယ္လိုက္ပါဟာ။ သူေက်ာင္းအားရက္ေတြနင့္ဆီလာလည္လို႕ရတာေပါ့။ ၇ြာဆိုရင္သာခက္မွာသြားရလာရတာ။ မင္းဆီကိုသူမေရာက္ေရာက္ေအာင္လာမွာငါယံုတယ္။ မင္းဟိုတစ္ခါ အၿပင္ထြက္တုန္းကလည္း သူမင္းေနတဲ့ေနရာကိုမေရာက္ေရာက္ေအာင္လိုက္တယ္ေနာ္။ ငါတို႕တစ္ေတြေအာခ်တယ္။ အဲလိုသစၥာရွိရွိခ်စ္တဲ့လူ၇ွားတယ္ေနာ္။
ငါကသူ႕ကိုအၿမဲစတယ္ ေနာက္တစ္ေယာက္ရွာပါလားဆိုေတာ့ သူဘာေၿပာလည္းသိလား
နင္တစ္ေယာက္ကိုဘဲခ်စ္တယ္တဲ့ နင္တစ္ေယာက္နဲ႕ဘဲသူ႕ဘ၀ၿပည့္စံုတယ္တဲ့ေလ။”

“ဟင္း..... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေလ ငါလိုေၿမာင္းထဲကလူတစ္ေယာက္ကိုသစၥာရွိရွိခ်စ္ေပးတဲ့အတြက္ေလ။
ဒါေပမဲ့ဟာ သူ႕အတြက္ ငါ့မွာ အေၿဖတစ္ခုရွိေနတယ္။ သူ႕ဘ၀ကိုၿမင့္ၿမင့္မားမားေနရာမွာရွိေစခ်င္တယ္။ ငါလိုလူနဲ႕ဆံုခဲ့ရရင္ သူဘ၀ေလးမလွေတာ့မွာစိုး၇ိမ္တယ္။ ေနပါေစေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မဆံုၾကတာဘဲေကာင္းပါတယ္။ ပင္ၿမင့္မွာစံေနတဲ့သူ႕ဘ၀ေလးမညိႈးေစခ်င္ပါဘူးေလ
ကဲ စကားေၿပာေနတာၾကာေပါ့ ငါတရားသြားထိုင္လိုက္ဦးမယ္။ ”

“နင္ဒီစာအုပ္ေတြမဖတ္ေတာ့ဘူးလား..”

“ဖတ္ေတာ့ပါဘူး။ ငါ့ရဲ႕ပူေလာင္ေနတဲ့ဒီဘ၀ကိုေအးခ်မ္းမူေတြေပးမဲ့့ တရားရိပ္မွာဘဲခိုလံႈပါရေစေတာ့ သူငယ္ခ်င္း။ မင္းနားလည္ေပးပါေနာ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္သူငယ္ခ်င္း သီတင္းေကာင္းေတြကို လာမွ်ေ၀တဲ့အတြက္။
ငါ သူ႕အတြက္လည္းဆုေတာင္းလိုက္ပါ့မယ္။ သူဘ၀အတြက္သင့္တင့္တဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ဆံုေတြ႕ၿပီး သူ႕ဘ၀ေလးေအးခ်မ္းစြာနဲ႕ ဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါ့မယ္။

မၾကာခင္ရြာခ်ေတာ့မဲ့မိုးလိုညိုေနတဲ့မေဆြရဲ႕ မ်က္၀န္းအစံုကို လႊဲလိုက္ရင္း ဘုရားခန္းရွိရာကိုဦးတည္လိုက္ပါေတာ့သည္။

ရာသီသစၥာ

ခ်ယ္ရီေတြေတာင္မေၿခာက္ေသး ပိေတာက္ေတြပြင့္ခဲ့ပါေပါ့လား
ေလအပင့္မွာရႈရိုက္လိုက္တိုင္းပိေတာက္ရန႕ံကမင္းမူေနၿပီ
ရာသီေတြေၿပာင္းတာၿမန္လိုက္သည္ပင္။

ေဆာင္းေလေၿပေအးေအးေလးကိုၿမတ္ႏိုးလိုက္တာ
ခ်ယ္၇ီေတြကိုၿမတ္ႏိုးလိုက္တာရယ္နဲ႕ အခုေတာ့လည္း
ပိေတာက္၇ိပ္ေအာက္ၾကည္ႏူးေနၿပန္ပါေရာ။

ပိေတာက္နဲ႕ခ်ယ္ရီ မည္သူပိုလွသနည္းလို႕ဆိုၿပန္ေတာ့
သူတို႕တစ္ေတြမွာအလွကိုယ္စီပါဘဲေလတဲ့
သို႕ေသာ္ခ်ယ္ရီေရမင္းကအေ၀းမွာက်န္ခဲ့ေလေတာ့
အခုလက္ရွိအနီးမွာရွိတဲ့ပိေတာက္ကိုမေက်ာ္ႏိုင္ၿပန္ေပါ့ေနာ္။

ေအာ္လူ႕စိတ္လူ႕စိတ္............
နီးၿခင္းေ၀းၿခင္းေတြကၿမတ္ႏိုးၿခင္းေတြကိုလည္းတိုင္းတာေပးေနၿပန္တယ္
ရာသီအလိုက္ေၿပာင္းလည္းေနတဲ့အလွတစ္ရားအလိုက္
သစၥာတ၇ားမွာေကာေၿပာင္းလည္းတတ္တဲ့သေဘာတရားမ်ားၿဖစ္ေနသလား............