ပန္းေတြေၿခြတဲ့လက္ဖ၀ါးႏုမွာ ေသြးစြန္းထင္က်န္....
မေ၀းခ်င္ဘူး
အိမ္မက္ေတြမပ်က္ခ်င္ဘူး ခ်စ္သူ
မဖ်က္လိုက္ပါနဲ႕..........
မဖ်က္လိုက္ပါနဲ႕...........
ဒို႕ရဲ႕ အိမ္မက္ဟာ
ဒို႕အနာဂတ္ပါ၊
ဒို႕အနာဂတ္ဟာ
ဒို႕ဘ၀ေလးပါ။
အိမ္မက္ေတြက ႏိုးမထပါရေစနဲ႕၊
ႏိုးမထပါရေစနဲ႕ခ်စ္သူ။
ႏိုးထလာတုန္းေလး
မင္းအနမ္းေတြနဲ႕
ေ၀းေနမွာဆိုးလို႕ပါ။
မေၿပာင္းလည္းေသးတဲ့ စာသား၊
အတိတ္ၿပခန္းက
ေဆးမွိန္မွိန္ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္၊
အာရံုဦးေပ်ာက္တဲ့ လမိုက္ညေတြ၊
လြတ္မေၿမာက္ႏိုင္ဘဲ
ေ၀့ကာလည္ပတ္။
ကန္ေရၿပင္ကိုေက်ာခိုင္းၿပန္လည္း
ေရလိူင္းသံက ပဲ့တင္ထပ္တုန္း။
သစ္ရြက္ေၿခာက္လမ္း မလွမ္းခ်င္လည္း
သံစဥ္ထပ္ကာပါလာစၿမဲ။
ႏွစ္ေတြဘယ္လိုေၿပာင္းေၿပာင္း
မေၿပာင္းလည္းဘဲ
တူထိုင္ခဲ့တဲ့ခံုတန္းေလးကေတာင္
ေဆးေရာင္သစ္ေတြနဲ႕
ခ်စ္သူ ၿပန္အလာကိုကူေမ်ာ္ေလရဲ႕။
ေမ့ထားတိုင္းလည္းရင္ထဲကဆူး
မႏူတ္ရက္လို႕
ဘယ္ဘက္ရင္ထဲ က်င္ကနဲက်င္ကနဲနဲ႕
နစ္၀င္ဆဲပါ။
Posted by sait phay yar at 6:58 AM
Labels: အမွတ္တရေန႕
 |
