ပိေတာက္အရိပ္....

Saturday, May 16, 2009

ဒီေန႕ပိေတာက္ေတြတစ္ၿခံလံုးပြင့္ေနတယ္။ ေႏြမကုန္မခ်င္းမ်ားပြင့္ေနဦး မလားေတာင္မသိေတာ့။ ပန္းၿခံတစ္ေလွ်ာက္ ေၿခခ်လိုက္တိုင္း ပန္းေမြ႕ယာ၀ါ၀ါမွာေလွ်ာက္ေနရသလိုဘဲ။ တစ္လမ္းလံုး၀ါ၀င္းေနသလိုေမႊးၾကိဳင္ေနတယ္။

သၾကၤန္မေရာက္ခင္တစ္ရက္ကိုၿပန္သတိရမိတယ္။
သူကေခၚတယ္ ေခ်ာင္းသာသြားရေအာင္လိုက္ခဲ့ပါလားတဲ့ေလ။ၿပံဳးၿပံဳးေလးဘဲေနလိုက္ပါတယ္။
သၾကၤန္လည္ရေအာင္တဲ့လာေခၚၿပန္တယ္။
ၿပံဳးၿပံဳးေလးဘဲၿငင္းၿမဲပါ။
ပင္လယ္ကမ္းေၿခေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုေရာက္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ ေခ်ာင္းသာကိုေတာ့ဒီေန႕အထိမေရာက္ဘူးေသး။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ေရာက္ဘူးေတာ့မွာမဟုတ္ေပ။

သၾကၤန္မွာ သူမ်ားေတြေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ ေငးေနရံုသက္သက္ကလြဲလို႕ ဘယ္ေတာ့မွ သၾကၤန္ဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ေပ်ာ္စရာေန႔မဟုတ္လာႏိုင္ေတာ့။ ပိေတာက္ပန္းကိုအရမ္းၾကိဳက္ခဲ့ဘူးတယ္။ အခုေတာ့လည္း ပန္ဖို႕ေနေနသာသာ မခူးခဲ့တာေတာင္ၾကာေပါ့။

သၾကၤန္မွာ ေတြ႕ဆံုခဲ့တယ္ ၿပီးေတာ့ လမ္းခြဲခဲ့တယ္။မဆံုႏိုင္ေတာ့တဲ့လမ္းခြဲမူေတြ ၿဖစ္တည္ခဲ့ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္တိုင္း မေပ်ာ္ႏိုင္ဘူး။ ဒဏ္ရာေဟာင္းေတြအသစ္သစ္ေတြၿဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ေမ့သြားခဲ့ေလသူ ထားသြားခဲ့ေလသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ေတာ့ ဘာမွ ခံစားရေတာ့မွာမဟုတ္ေပမဲ့ က်န္ေနခဲ့သူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ ဒီႏွစ္ပါတ္လည္ေန႔တိုင္း အနာေဟာင္းကိုၿပန္ၿပန္စြေနသလိုဘဲေလ။

အိမ္တြင္းေအာင္းလိုက္တယ္ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ မိသားစုနဲ႕စကားေတြေၿပာလိုက္ ရီလိုက္ေမာလိုက္ပါဘဲ ေနၿဖစ္တယ္၊ ရုပ္ရွင္ကိုတစ္ခုၿပီးတစ္ခုၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ မုန္႕မ်ိဳးစံုကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု လုပ္စားေနလိုက္တယ္။

ေမာင္ႏွမေတြ ကေလးေတြရဲ႕၇ီသံေတြနဲ႕ရင္ထဲကအသံေတြကိုဖုံးခိုင္းလိုက္တယ္။
ႏွစ္ေတြဘယ္လိုေၿပာင္းေၿပာင္း ရင္ထဲကအသံကေတာ့ဆူေနဆဲပါဘဲ။ ဒီလိုႏွစ္ပါတ္လည္တိုင္း ရင္ထဲက အမာ၇ြတ္ေလးကိုမထိခိုက္ရေအာင္ ေသခ်ာေလးဖုံးထားရဦးေတာ့မယ္။ ထိခိုက္မိမွာေၾကာက္တယ္။ ဒီအတိုင္းေလးဘဲလူမသိသူမသိထာ၀ရ သိမ္းထားလိုက္ခ်င္တယ္။
ၿပန္စြမိရင္နာမွာေၾကာက္တယ္။ ၿပန္လည္လို႕အစိမ္းသက္သက္ၿဖစ္မွာအေၾကာက္ဆံုးဘဲ။
အဲဒီေၾကာက္စိတ္ကိုေၿဖေပ်ာက္ေအာင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကိဳးစားရဦးမယ္။

ကိုယ့္အယူအဆေလးအတိုင္း
အခ်စ္ဆိုတာအနာေဖးေလးအုပ္ေနတဲ့ အမာရြတ္ေလးပါ၊
ထိမိတိုင္းအသစ္ၿဖစ္တယ္။
တိုက္မိတိုင္းလည္းအနာသစ္လိုေသြးခ်င္းခ်င္း နီတတ္တယ္ဆိုသလိုေပါ့............