 |
မင္းလွည့္ၿပန္သင့္ၿပီ..
က်ိတ္ထားတဲ့အန္ေတြမေက်မြခင္
နာက်င္မဲ့စကားေတြမေထြးအန္ခင္
တင္းက်ပ္စြာေစ့ထားရတဲ့ႏႈတ္ခမ္း မၿပတ္ေသးခင္
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ကိုင္ထားတဲ့လက္သီးေလး မနာက်င္ခင္
ခြင့္လႊတ္ၿခင္း နားလည္ၿခင္းေတြ ေစာင့္ထိန္းထားတုန္းေလး
ၿပန္လွည့္လိုက္ပါ...
ေဒါသေတြမေပါက္ကြဲခင္ ေတာင္းပန္လိုက္တယ္
ငါေအးခ်မ္းခ်င္လို႕
ေမြးေန႕အမွတ္တရ။
ခ်စ္သက္တမ္းတစ္ႏွစ္ၿပည့္ အမွတ္တရ။
ရန္ၿဖစ္တာ ၿပန္တဲ့တာလည္းအမွတ္တရ
ဘာမဆို အမွတ္တရေတြသိမ္းရင္း
အမွတ္တရေတြကိုအၿမဲေၿပာၿပေနတတ္တာက..ကိုယ္။
အမွတ္တရေတြမ်ားေနလို႕ ဘယ္ဟာအမွတ္တရလို႕
ယူဆရမွန္းမသိေတာ့တဲ့သူက
ေလေၿပေလးတိုက္၊ သစ္ရြက္ေလးေၾကြရင္ေတာင္
ဒါအမွတ္တရလားကြ....လြန္လြန္းပါတယ္ ကြာ
အမွတ္တရေတြမ်ားလြန္းလို႕တဲ့....
အဲလိုလူက ထူထူးဆန္း ဆန္းေၿပာလာတယ္
ဒီေန႕.....ဂ်ဴလိုင္ ၁ရ ရက္ေန႔ ေနာ္တဲ့.....
သံစဥ္စာသားမင္းအခ်စ္နဲ႕ရွင္သန္ေနခ်ိန္တုန္းက
လရိပ္ေလးကိုရင္ခုန္စြာေမွ်ာ္ခဲ့ဘူးတယ္။
ၾကယ္ေၾကြတာကိုတူတူေစာင့္ခဲ့ဘူးတယ္။
ေရလိႈင္းခတ္သံနဲ႕ ရင္ခုန္ခဲ့ဘူးတယ္။
ၾကားေလေလးေသြးမွာကိုေၾကာက္ခဲ့ၾကတယ္။
ေ၀းကြာေစမဲ့အေမွာင္ကိုမုန္းခဲ့ၾကဘူးတယ္ေလ။
ခ်စ္သူရယ္....ခုေတာ့
မင္းအမုန္းေတြၾကားမွာ ငါဟာ
ၾကယ္ေတြကိုလည္းမခ်စ္ႏိုင္။
လရိပ္မွာလည္း မၾကည္ႏူးေတာ့။
ေရလိႈင္းသံေတြကိုလည္း ရင္မခုန္တတ္ေတာ့။
ေလေၿပေတြၾကားရူးသြပ္ေနရင္း၊
မင္းရဲ႕အမုန္းေတြက၊ မ်က္ကန္းတစ္ေယာက္လို
ငါ့ကို အေမွာင္ထဲမွာက်န္ရစ္ေစတယ္။
ဒဏ္ရာေပၚ ဒဏ္ရာထပ္
အမာရြတ္တစ္ခုၿဖစ္ခဲ့၇င္
ဖ်က္၇ခက္တယ္။
ေ၀းလႊင့္ၿခင္းဆိုတာ
မေတြးရဲစရာေပမဲ့
နာက်င္မူေၾကာင့္
မနီးစပ္ႏိုင္ေတာ့တာလည္း
ၿဖစ္ႏိုင္ၿပန္တယ္။
ခ်န္ထားခဲ့ၿခင္းဆိုတာ
အၿပစ္တစ္ခုလို႕ေၿပာခ်င္ေၿပာပါေစ။
မလွပေတာ့မဲ့ဘ၀တစ္ခုတြက္
ေပးဆပ္ခဲ့ၿခင္းသက္သက္ လို႕သာ
မွတ္ယူလိုက္ပါေတာ့ေလ။
ပန္းကိုမခ်စ္တတ္သူေရွ႕
ပန္းသစၥာတည္ခဲ့သူေလ။
လွပါတယ္။ ပန္း အေရာင္ေလးေတြ
အနံ႕ကိုယ္စီနဲ႕။
သဘာ၀အလွကိုသီကံုးၾကတာကိုး။
သူကလည္းေတးသီခ်င္ေတာ့
သူ႕သစၥာကို ခေရနဲ႕ႏႈိင္း
ဟုတ္သလိုလိုကိုး။
မယံုတစ္၀က္ယံုတစ္၀က္နဲ႕
အခ်ိန္တစ္ခုေစာင့္ရင္း
လက္ခံခဲ့လိုက္မိၿပန္ေတာ့.....
မၾကာခင္ပဲ
ဇာတ္တူသားေတြ
သူလည္း မၿခားသကိုး။
အေရာင္ေတြေမွးေဖ်ာ့
အနံ႕ေတြကြယ္ေပ်ာက္
တစ္စစနဲ႕ေဆြးေၿမ့လာတဲ့
ခေရကံုးလို
တေရ႕ေရ႕ကြယ္ေပ်ာက္
သြားၿပန္ပါေကာ။
တစ္ပင္လံုးၿမိုင္ပီး
ၾကိုင္ေနေအာင္ ပြင့္ရင္း
အခ်ိန္အခါဆိုတာမ၇ွိေတာ့တဲ့
ပင္ယံက ပိေတာက္ရယ္။
လမင္း မသာတဲ့ညေတြ ေမွာင္လြန္းလွပါတယ္။
ေအးခ်မ္မူေတြကြယ္ေပ်ာက္ ငရဲေရာက္ေနသလိုပင္။
မီးထြန္းသလို ခလုပ္ေလးႏွိပ္လို႕လသာခိုင္းလိုက္ရရင္ၿဖင့္
လမင္းၾကီးကိုငါ့အနား တစ္ခ်ိန္လံုးသာခိုင္းလိုက္စမ္းခ်င္။
စည္း
သူနဲ႕ကိုယ္နဲ႕ၾကားက စည္းေလးၿခားေနတယ္။ ဖ်က္လိုက္၇င္လည္း ရသည္။ မဖ်က္ပဲ ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းလည္းထားႏိုင္သည္။ ဦးတည္ရာတစ္ခုကိုေတာ့ ေမာင္းႏွင္ေနသလို ေ၀ခြဲမရတဲ့သံေယာဇဥ္က ႏွစ္ဦးအေပၚၿခည္ေနွာင္ခဲ့သည္။
လြတ္ရာသို႕ေၿပးထြက္ခဲ့ခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ မၿဖည္ႏိုင္တဲ့ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ ရစ္ပတ္ခဲ့ၾကသည္။
ႏွစ္ဦးသေဘာတူ အဲဒီစည္းေလးကိုဖ်က္လိုက္သည္။ ထြက္ေၿပးခ်င္ေပမဲ့ ေၿပးခြင့္မၿပဳေတာ့ေပ။
စည္းခ်က္
သံစဥ္အေခၚအေ၀ၚေတြေၿပာင္းလာၾကသည္။ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့စိတ္နဲ႕ ေနာက္ေၿပာင္ ရီေမာေနရာကေန ရင္ခုန္သံေတြက လြမ္းမိုးလာသည္။ မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ သံစဥ္ေတြေခါင္းေလာင္းသံေတြစံုလာခဲ့ပီ။ မနက္ဆို ႏိႈးဆက္ကေလးၿဖစ္လာ။ ေန႕လည္ဆို မီးဖိုေခ်ာင္စာရင္းေတြေကာက္။ ညေနဆို အလုပ္အေၾကာင္းေတြ သံစဥ္ညွိ။ အင္းည ဆိုရင္ေတာ့ မေမာတမ္း စြဲလဲသံေတြစံုခဲ့ပီ။ ၾကည့္ႏူးၾကသည္။ လံုး၀မၿပည့္စံုေသးတဲ့ အေပ်ာ္ေတြက မ်က္ႏွာက ႏြမ္းနယ္မူေတြကို ပေပ်ာက္လာေစသည္။ က်န္းမာေရးကိုအထူးတလည္လိုက္စားစရာမလို အားေဆးေတြနဲ႕ လမ္းဆန္း တက္ၾကြေနေစသည္။
စည္းခ်က္ညီ
တစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေရာက္ ပိုပိုသိလာၿပီ။ ေၿခလွမ္းေတြေတာင္ဆင္တူလာၿပီ။ စိတ္ခ်င္းေတြလည္း ဆက္သြယ္လို႕။ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို မေၿပာေပမဲ့နားလည္မူေတြယူတတ္လာခဲ့ၾကၿပီ။ အားေပးမူေတြေဖးမမူေတြကိုယ္စီနဲ႕ ေၿခလွမ္းေတြ ညီခဲ့ၾကၿပီ။
စည္းခ်က္ညီညီ
သံသယဆိုတဲ့လမ္းကိုမေ၇ြးေတာ့ဘူး ေတြေ၀ေနစိတ္ေတြ သံသယေတြတစ္ေစ့မွ မရွိေတာ့တဲ့ေန႕ အဲဒီေန႔ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး လက္ခံရင္း လမ္းဆံုးတိုင္ရည္လို႕ သံစဥ္ေတြဆက္ညွိၾကတဲ့ေန႕။ ေၿခလွမ္းေတြကိုယ္စီနဲ႕ခ်ီတက္ၾကမယ္။ လက္ခုတ္သံေတြၾကားက ရီေမာသံစဥ္ေတြ။ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်ထားၿပီး အဲဒီဆံုးၿဖတ္ခ်က္ကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ထိမ္းသိမ္းထားမဲ့ ရင္ခုန္မူ သံစဥ္ေတြက စည္းခ်က္ေတြညီညီ ေပၚထြက္ခဲ့ပီ။
ခရီးရဲ႕အစ စည္းခ်က္ကို ေနာက္ဆံုးတိုင္ ညီေစဖို႕ရည္။
မလႈပ္ခ်င္တဲ့လက္တစ္စံုက ေလးေလးကန္ကန္လႈပ္ရွားေနရတယ္။
မလွမ္းခ်င္တဲ့ေၿခလွမ္းေတြက လမ္းမမည္တဲ့ဂ်ိုင့္ေပါင္းစံုမ်ိုးမွာ ယိုင္ႏြဲ႕ႏြဲ႕နဲ႕။
ေက်ာၿပင္ကိုအပူမမိအာင္ ကာထားေပမဲ့ ငါေက်ာမလံုခဲ့ဘူး။
ငါ့ေၾကာက္စိတ္ကုိနားမလည္ေပမဲ့ မ်က္ရည္က ခြန္အားေပးေနၿပန္တယ္။
ေ၇ွ႕ဆက္ရန္လည္းမ၀ံ့ ေနာက္ဆုတ္ရန္လည္းခက္ခက္
ဒီေနရာမွာဘဲရပ္တန္႕ေနလို႕လည္းမၿဖစ္။
အေတြးမ်ားကမူးယစ္ေစသည္။ လိုရာခရီးတြက္ ေႏွာင့္ေႏွးေစသည္။
အၿပန္လမ္းက လူေတြကေၿပာတယ္ မေၾကာက္နဲ႕တဲ့ ေရွ႔မွာဒီထက္ၾကမ္းဦးမယ္ဆိုဘဲ။
ဒါက အားေပးသံ...
အသက္ကိုၿပင္းၿပင္းရႈလိုက္တယ္။ ခါးကိုမတ္လို႕မာန္ကိုခ်ီရင္း၊
ငါ မနားတမ္းေၿပးရင္း တစ္ေလာကလံုးၾကားေအာင္ငါေအာ္လိုက္တယ္။
ငါ့အလွည့္မွ ခေရာင္းလမ္းက ပိုပူေနတယ္လို႕....
အတိတ္ဆိုတာေ၀၀ါးသြားခဲ့ေပမဲ့
ရင္ထဲက မွတ္တမ္းေတြက မေန႕ကလိုဘဲသစ္လြင္ေနဆဲပါ။
ေစာင့္တယ္ စက္ကေလးမွာ မ်က္ႏွာေလးအပ္လို႕
ေငးၾကည့္ေနတယ္ နာမည္ေလးတစ္ခုရွိရာကို
ရွာေဖြေနတယ္ အတိတ္ေလးေတြသစ္လာႏိုးရယ္
ေလလိႈင္းေတြကေနတုန္႕ၿပန္လာေလမလား
မီးေလးစိမ္းအလာကိုထိုင္ၾကည့္ေနရင္း.....
ညအေမွာင္မွာ ေယာင္ခ်ာခ်ာနဲ႕ တစ္ေယာက္ထဲၾကယ္ေတြဆြတ္ေနမိတယ္။
ဆြတ္ယူတိုင္းလည္း ေၿပာမိတယ္ လမင္းၾကီးမသိပါေစနဲ႕ လို႕ရယ္။
လမိုက္ညက မ်ားလာေတာ့ လမိုက္ေနတာကိုဘဲ သဘာ၀တစ္ခုေလးၿဖစ္လာတယ္။
ၾကယ္ေလးတစ္ခုဆြတ္ယူလိုက္တိုင္း တိမ္ကြယ္ေနတဲ့လမင္းၾကီး အေၾကာင္းကိုေမးမိတယ္။
ေမးတိုင္းလည္းအေၿဖတစ္ခုထဲဘဲ။
အရင္ကေတာ့ လမင္းၾကီးနဲ႕တူတူၾကယ္ေတြေခ်ြမယ္လုပ္ခဲ့ဘူးတယ္။
လက္ထဲမွာေတာ့ၾကယ္ေတြအမ်ားၾကီး ဘာဆက္လုပ္ရမလည္းဟင္။
ခုေတာ့လည္းတစ္ေယာက္ထဲ ၾကယ္ေတြၾကားမွာ လမင္းၾကီးအရိပ္က ကြယ္ေနဆဲ....
မေ၀းခ်င္ဘူး
အိမ္မက္ေတြမပ်က္ခ်င္ဘူး ခ်စ္သူ
မဖ်က္လိုက္ပါနဲ႕..........
မဖ်က္လိုက္ပါနဲ႕...........
ဒို႕ရဲ႕ အိမ္မက္ဟာ
ဒို႕အနာဂတ္ပါ၊
ဒို႕အနာဂတ္ဟာ
ဒို႕ဘ၀ေလးပါ။
အိမ္မက္ေတြက ႏိုးမထပါရေစနဲ႕၊
ႏိုးမထပါရေစနဲ႕ခ်စ္သူ။
ႏိုးထလာတုန္းေလး
မင္းအနမ္းေတြနဲ႕
ေ၀းေနမွာဆိုးလို႕ပါ။
မေၿပာင္းလည္းေသးတဲ့ စာသား၊
အတိတ္ၿပခန္းက
ေဆးမွိန္မွိန္ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္၊
အာရံုဦးေပ်ာက္တဲ့ လမိုက္ညေတြ၊
လြတ္မေၿမာက္ႏိုင္ဘဲ
ေ၀့ကာလည္ပတ္။
ကန္ေရၿပင္ကိုေက်ာခိုင္းၿပန္လည္း
ေရလိူင္းသံက ပဲ့တင္ထပ္တုန္း။
သစ္ရြက္ေၿခာက္လမ္း မလွမ္းခ်င္လည္း
သံစဥ္ထပ္ကာပါလာစၿမဲ။
ႏွစ္ေတြဘယ္လိုေၿပာင္းေၿပာင္း
မေၿပာင္းလည္းဘဲ
တူထိုင္ခဲ့တဲ့ခံုတန္းေလးကေတာင္
ေဆးေရာင္သစ္ေတြနဲ႕
ခ်စ္သူ ၿပန္အလာကိုကူေမ်ာ္ေလရဲ႕။
ေမ့ထားတိုင္းလည္းရင္ထဲကဆူး
မႏူတ္ရက္လို႕
ဘယ္ဘက္ရင္ထဲ က်င္ကနဲက်င္ကနဲနဲ႕
နစ္၀င္ဆဲပါ။
နာရီေလးရပ္သြားတာ ၂ လေက်ာ္ပီ။ ၿဖစ္ပံုကလည္း၀ယ္တဲ့ေန႔ရက္ ဒီဇင္ဘာ၁၈ တစ္ႏွစ္တိတိၿပည့္တဲ့ေန႔မွာဘဲ ရပ္သြားခဲ့တယ္။ ဘက္ထရီလည္း မလဲၿဖစ္ ဘဲဒီအတိုင္းသူ႕ဗူးထဲမွာ ၿပန္ထည့္ထားလိုက္ရင္း ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ ၿမိဳ႕ထဲသြားရင္ေတာ့ ၾကံဳ၇င္ ၿပင္လိုက္ဦးမယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႕ သိမ္းထားလိုက္တယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္ေလာက္က ဗူးအၿပင္ထုတ္ ပီး အိတ္ထဲထည့္ထားခဲ့မိတယ္။ တစ္ရက္ရက္ အၿပင္ေရာက္ၿဖစ္ရင္ ဆို္င္ပို႕မယ္ေပါ့ေလ။ ဘာမေၿပာညာမေၿပာ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၂၂ ရက္က နာရီေလးကိုေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ နာရီက ၿပန္သြားေနတယ္။ အဲဒါကိုလည္း အယံုအၾကည္မရွိေသးဘူး ဒါလည္းခဏေနမွာပါဆိုပီး ေၿပာပီး တစ္ညသိပ္လိုက္မိတယ္။ တစ္ညလံုးသူက ပံုမွန္ သြားေနတယ္။ ေနာက္ ခုထိ နာရီက သူမဟုတ္သလိုဘဲ ဆက္လက္ခုတ္ေမာင္းေနတယ္။ ပထမေတာ့ အသစ္၀ယ္ပတ္မလို႕ဘဲ ဒါေပမဲ့ နာရီ အၿပာခံဒိုင္ခြက္ ကေလးကို ႏွစ္သက္ေနမိေသးလို႕ ဆက္ပတ္လိုက္ဦးမယ္ေပါ့ေနာ္။ ႏွေၿမာတာပါဘဲေလ။ ကိုယ္နဲ႕တူတူရွိေနခဲ့တဲ့ ပစည္းေလးကိုသံေယာဇဥ္ၿဖစ္ေနမိတာဆိုလည္း မမွားဘူးကို။
အလြမ္းဆိုတာ ေၿဖရွင္းလို႕မရတဲ့ပုဒ္စာတစ္ခုလို႕ေၿပာခ်င္တယ္။
ခုလိုႏွင္းေတြေ၀ေနတဲ့ေဆာင္းက ပိုပီး အလြမ္းေတြပိုေစတယ္။ ေယာင္ပီး ပါးေလးကိုစမ္းမိတယ္။ ေမာင္နမ္းခဲ့တဲ့ပါးေလး ခုထိ ပူေႏြးေႏြးေလးၿဖစ္ေနသလိုခံစားရတယ္။ သတိရတဲ့စိတ္ေတြေၿပပါေစေတာ့ရယ္လို႕ စာေတြခ်ခ်ေရးမိတယ္။ အလြမ္းစာမ်က္ႏွာေတြက တစ္ႏွစ္ပီးတစ္ႏွစ္ေၿပာင္းေပမဲ့ ေမ့မရသလို ေဟာင္းခဲ့တဲ့စာမ်က္ႏွာေတြကိုၿပန္ၾကည့္ေတာ့လည္း ဒီေန႕မွာခံစားေနရသလို အသစ္စက္စက္ေလးပါဘဲေလ။
အရံႈးသမားတစ္ေယာက္ရယ္ခံစားခဲ့၇တာ ခုခ်ိန္ထိေမ့မရ ေၿပာင္းလည္းလို႕မရ။ ညေတြအားလံုးဟာ စိတၱဇညေတြလိုဘဲ ၿဖတ္သန္းေနရတယ္။ ေမာင္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေမ့လို႕ေတာင္ ဘ၀သစ္မွာေပ်ာ္ေနပီ။
ေမာင္ကေတာ့ ေမာင္ေ၇ြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ ၾကင္ေဖာ္နဲ႕သာယာတဲ့ဘ၀တစ္ခုကိုေတာင္တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ပီ။ အခ်စ္ဆိုတာလည္း တစ္ခါတစ္ေလထူးစမ္းသည္။ ကိုယ့္ကိုမခ်စ္တဲ့လူ ကိုယ့္ကိုတန္ဖိုးမထားတဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုလည္းခ်စ္ခ်င္ခ်စ္ေနတတ္တာ။ ေမာင္ထြက္သြားပီးကတည္းက ေဆာက္တည္ရာမရ ေ၀ေလေလနဲ႕ ဘ၀ကိုေလၽာက္လွမ္းေနတာ ခုဆို ၇က္ကေန ႏွစ္ေတာင္ကူးပီ။
တစ္ရက္မွေမ့မရဘူး တစ္ေရးႏိုးလို႕တမ္းတမိတာက ေမာင္ အနားမွာရွိေနသလိုလို။ ေသခ်ာၿပန္ၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ ေမာင္ အနားမွာ မ၇ွိ တစ္သက္လံုးမရွိႏိုင္ေတာ့ ၿပန္မဆံုႏိုင္ေတာ့တဲ့ေနရာ သီးသန္႕ကမၻာေလးမွာ ေမာင္၇ွိေနတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ေမာင္ေပ်ာ္ေနတာ ေမာင္မိသားစုေလးနဲ႕ေပ်ာ္ၿမဴးေနတာေလးကို ေတြးရင္း ေမာင့္အၿပံဳးေလးကိုဘဲ စိတ္ကူးယဥ္ပီး ၾကည္ႏူးေနမိတယ္။
အဲဒီအသိုင္းအ၀န္းနားမွာေတာ့ ေနခြင့္မရေပ။ တူတူေပ်ာ္ခြင့္မရေပမဲ့လည္း ကိုယ္ခ်စ္ခဲ့၇တဲ့သူတစ္ေယာက္ေပ်ာ္ေနတာကိုဘဲ အေ၀းတစ္ေနရာကေန ေပ်ာ္ေပးေနရံုကလြဲရင္ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။
ေမ့ၿပစ္ၿခင္းဆိုတာမဟုတ္ေပမဲ့ ဒီအလြမ္းပုဒ္စာေလးကိုေတာ့ ေၿဖရွင္းခ်င္မိတယ္။
အသြားနဲ႕အၿပန္လမ္းႏွစ္လမ္းေလးနဲ႕
သူေလပတ္ရႈပ္....
လာမယ္ဆိုလာလိုက္ပါလား
သြားမယ္ဆိုလည္းသြားလိုက္ပါေလ။
ဒီလိုလိုဟိုလိုလို
သြားသလို လာသလို
မၿပတ္မသားၾကားက
လူသားႏွစ္ေယာက္
ဘယ္ေလာက္ထိခံစားရမလည္းေနာ္။
တန္ဖိုးထားသူ
